Javier Garbayo, na súa ampla e documentada introdución ao concerto, ademais da súa galeguidade, destacou un feito que non sempre se menciona cando se fala de Gaos e é que, ademais de extraordinario violinista e eminente compositor, foi un formidable pianista. De feito, compuxo unha ducia de obras para este instrumento en condición de solista (noutras ocasións, acompañando á voz e tamén ao violín e ao violoncelo). Nove delas son pezas soltas; pero tres son suites que están integradas por un total de vinte movementos de cor e carácter ben diferenciados. Trátase dos Aires galegos (9 obras), dos Novos Aires galegos (5 pezas) e da Suite Hispánicas, AGB 55 (6 partituras). Este última suite non formou parte do programa e só catro das nove pezas soltas incluíronse nel. Briones e Ares alternaron ante o teclado para interpretar, cada un deles, unha suite de aires galegos; e tamén de modo alternativo, tocaron as outras catro pezas que completaban o programa. Os dous son excelentes intérpretes que achegaron ás versións unha notable perfección técnica, unha gran expresividade e unha especial nitidez na execución; todo o cal puxo de relevo a beleza melódica que conteñen estas fermosas partituras e todo o importante traballo compositivo que subxace baixo a súa aparente sinxeleza. Para corresponder ao entusiasmo que manifestou o público, os dous artistas interpretaron, como bis, dúas pezas a catro mans: unha encantadora Mazurca, de Montes; e a Arietta do Primeira suite para piano a catro mans, de Marcial do Adalid. Todo, música galega. E de moi alta calidade.
O violinista que tocaba o piano (La Opinión A Coruña)
